De vakgroep Psychologie binnen Zorggroep Meander opnieuw opzetten: die uitdaging wilde psycholoog Kirsten Lamberts graag aangaan. En dat terwijl ze juist een ommezwaai had gemaakt en op zoek was naar een baan als basisarts… Maar ze is ontzettend blij met haar beslissing!
Kirsten studeerde psychologie, specialiseerde zich tot klinisch psycholoog en werkte in die functie zo’n twaalf jaar in het Martiniziekenhuis in Groningen. Toen nam ze een dapper besluit: ze ging, als zij-instromer, geneeskunde studeren. Haar wens was om huisarts te worden, maar ze wilde eerst ervaring in de ouderenzorg opdoen. Zorggroep Meander zocht een basisarts en Kirsten solliciteerde. Het gesprek liep anders dan verwacht; pratend over haar ervaring als psycholoog kreeg ze de vraag of ze zin had om eerst de vakgroep Psychologie op te zetten. “Gek genoeg hoefde ik daar niet zo lang over na te denken; ik heb de handschoen opgepakt.”
‘De ouderenzorg is veel complexer dan ik dacht’
Een uitdaging blijkt het zeker. “Ik had nog nooit in de ouderenzorg gewerkt en die blijkt een stuk complexer dan ik had gedacht. Natuurlijk heb ik zelf veel te leren. Dat doe ik vooral door veel vragen te stellen aan collega’s. Het is heel fijn dat iedereen daarvoor openstaat. Ik ben ook verrast door hoe leuk het werk inhoudelijk is. Dat komt ten eerste door het team en de samenwerking met arts, ergotherapeut, logopedist en fysiotherapeut. Daarnaast heb ik veel plezier in de gesprekken met ouderen.”
Behandeling bepalen met het team
De grootste groep cliënten waarmee Kirsten te maken krijgt, heeft een psychogeriatrische aandoening. Door gesprekken met de cliënt en neuropsychologische onderzoeken stelt ze vast hoe vergevorderd de dementie is. “In het team bepalen we een aanpak voor behandeling. Ook bij revalidatiecliënten komt diagnostiek kijken: iemand is gevallen, maar hoe kwam dat? Zit daar nog iets achter?” Een derde, kleine groep cliënten wordt gevormd door oudere psychiatrische patiënten. “Zij hebben specifieke problemen, waar soms levensfase-problematiek bovenop komt. Na de zomer wordt voor dergelijke cliënten een aantal bedden geopend in Musselkanaal.”
‘Zo comfortabel mogelijk voor de cliënt’
Hoe neemt Kirsten het streven naar zoveel mogelijk eigen regie voor de cliënt mee in haar werk als psycholoog? “We proberen steeds meer ‘belevingsgerichte zorg’ te bieden: de cliënt moet zich zo comfortabel mogelijk voelen. Ook al is iemand diep dement, je ziet vaak wel wat hij of zij prettig vindt. Daar willen we op inspelen. Soms moeten we dan patronen waar we aan gewend zijn, doorbreken. We zitten vaak ook wat vast in onze eigen normen en waarden. Goed voorbeeld is het omdraaien van het dag-nachtritme, iets wat veel voorkomt bij dementie. Op een van onze locaties is een cliënt die om die reden met de nachtdienst ‘meeloopt’ en daar heel rustig van wordt. Zo zie je maar: soms moet je durven afwijken van wat we zelf ‘normaal’ vinden.”
Soms moet je durven afwijken van wat we zelf ‘normaal’ vinden
Begeleiding van medewerkers
Kirsten ziet nog een belangrijke taak voor zichzelf: de geestelijke gezondheid van medewerkers. “De zorg voor onze cliënten is zwaar; zij vertonen regelmatig grensoverschrijdend gedrag, fysiek of verbaal. Natuurlijk ligt de oorzaak daarvan in hun aandoening, maar daarom kan het voor de medewerker wel kwetsend of beangstigend zijn. Waar liggen jouw grenzen als medewerker eigenlijk? Ik vind het belangrijk om het hierover te hebben, want het is niet de bedoeling dat je ‘afbrandt’ of bang naar je werk gaat.”
Vakgroep krijgt vorm
Ondertussen krijgt de vakgroep vorm, met twee nieuwe collega’s die ‘fris van de opleiding’ komen en twee ervaren psychologen. “Ik merk dat veel psychologen liever niet in de ouderenzorg willen werken. Ik ben een van de weinige klinisch psychologen in Nederland die dat doen. Dat is jammer: het werk is uitdagend en interessant én hard nodig: er zijn immers steeds meer ouderen met steeds complexere zorgvragen. Ik raad collega-psychologen de ouderenzorg dus aan van harte aan!”