In zijn gesprekken met ouderen voelt Roman Remeeus zich erg op zijn gemak: “het gaat gewoon heel natuurlijk.” De ouderenzorg past bij hem. Toen hij tijdens zijn stage in woonservicecentrum de Breehorn in Veendam de vraag kreeg of hij wilde blijven voor vakantiewerk, hoefde hij dus niet lang na te denken.
Roman volgt door middel van Gildeleren de opleiding helpende. Hij liep twee jaar stage bij Zorggroep Meander, eerst in Veenkade in Veendam en daarna in de Breehorn. “In Veenkade draaide ik mee op een PG-afdeling. Daar ligt mijn hart, heb ik ontdekt: ik vind het erg leuk en bijzonder om te werken met mensen met dementie. Dat is op een bepaalde manier heel persoonlijk. In de Breehorn zijn de contactmoment zijn vaak wat korter.”
Een band opbouwen
Toch beviel het werken daar Roman ook erg goed. Na zijn stageperiode werkte hij een zomer lang, van begin juli tot eind augustus, in de Breehorn. “Je bouwt daar een heel ander soort band op met de bewoners. Sommigen waren in het begin misschien wat afstandelijk, die moesten even wennen. Maar zodra ik hun vertrouwen had gewonnen, was het goed. Je krijgt van hen dan veel interesse terug, dat is natuurlijk leuk.” Hij draaide vooral korte diensten, van 7 tot 11 uur. “Ik had twee vaste routes, waarbij ik dus vaak bij dezelfde mensen kwam. Ik hielp hen onder meer met wassen of douchen, aankleden, een broodje smeren, thee inschenken, het aantrekken van steunkousen en de verzorging van het katheter. Als ik een langere dienst had, kwam daar nog het helpen bij de middagmaaltijd bij: eten rondbrengen, of mensen halen en brengen naar de eetzaal. Of er handelingen bij zaten die ik lastig vond om te doen? Nee hoor, totaal niet. Het hoort allemaal bij het werk en bovendien: ik schrik niet zo snel!”
‘Eigen regie voor cliënten betekent goed luisteren naar hoe ze geholpen willen worden’
Gezelligheid is belangrijk, geduld ook!
Het contact met de cliënten, dat maakt het werken in de ouderenzorg zo leuk, vindt Roman. “Zo was er een mevrouw die niet veel zorg nodig had, maar voor wie het sociale moment heel belangrijk was. Ik ging altijd bij haar zitten om even te praten. Dat vond zij heel gezellig, maar ik ook! Ook al hebben deze cliënten een heel andere leeftijd, ik voel me erg op mijn gemak bij hen. Het gesprek gaat heel natuurlijk, ik vind ook dat je veel van ouderen kunt leren. Ze hebben zoveel levenservaring. En zij zijn vaak dankbaar voor zo’n gesprekje. Mooi toch?” Roman heeft de afgelopen tijd veel geleerd, bijvoorbeeld hoe om te gaan met verschillende situaties. “Je moet heel flexibel zijn en snel kunnen switchen van de ene situatie naar de andere. Dat leer je wel in dit werk. Ik ben er ook achter gekomen dat ik best veel geduld heb met mensen…en hoe belangrijk dat is!”
Cliënten zijn eigen baas
Roman leerde ook ‘nee’ zeggen en zijn eigen grenzen aan te geven, bijvoorbeeld als bewoners hem vroegen een schilderij op te hangen of meubels te verplaatsen. “Ook wil je in het begin te snel dingen van cliënten overnemen. Dat is echt niet de bedoeling: zij hebben de regie. Dat betekent ook dat je goed moet luisteren naar hoe ze het liefst geholpen willen worden. Zo probeerde ik cliënten te stimuleren om voor de middagmaaltijd naar de eetzaal te komen. Dat kan een gezellig sociaal moment voor hen zijn. Maar sommigen zien dat anders en eten echt liever op hun kamer. Dat respecteer ik, want ze zijn gewoon eigen baas.”
Versneld verder leren
Roman groeide op in Spanje, waar hij op zijn vijfde met zijn ouders naartoe verhuisde. Hij wist dat hij in de zorg wilde werken en kwam voor zijn opleiding terug naar Nederland. “Dat het de ouderenzorg is geworden, was niet een heel bewuste keuze. Maar ik ben er op mijn plek, ik heb echt ‘mijn ding’ gevonden.” Daarom wil Roman nog verder leren: hij gaat de opleiding verzorgende doen. Dat kan versneld, in twee jaar, omdat hij de opleiding voor helpende al heeft afgerond én al zoveel ervaring heeft opgedaan bij Zorggroep Meander. “Ik heb ook gesolliciteerd bij Veenkade voor wat extra uren in het weekend en misschien kan ik nog extra werken op de Breehorn. Mijn toekomst zie ik zeker in de zorg en misschien wel weer in Spanje…we zien wel!”