Mevrouw Berends (83) belandde door heupproblemen in een rolstoel. Ze is afhankelijk van de thuiszorg en krijgt zorg en ondersteuning bij dagelijkse zorghandelingen. “Ik vond het lastig om de regie uit handen te geven, maar dankzij deze lieve Verzorgenden, kan ik zelfstandig blijven wonen.”
Het is voor mevrouw Berends belangrijk om de regie in handen te houden, maar in de afgelopen jaren heeft ze geleerd dat het ook goed kan zijn om die juist los te laten. “Ik kom uit een gezin met tien kinderen,” begint ze te vertellen. “Ik was de oudste thuis en moest mijn moeder helpen in de huishouding en bij de verzorging van mijn broertjes en zusjes. Verder heb ik mijn hele leven in de horeca gewerkt en een aantal jaren voor mijn zieke man gezorgd. Ik was een ondernemende vrouw en ik regelde veel zaken zelf, maar een paar jaar geleden eiste dat zijn tol. Mijn heupen zijn versleten en daardoor ben ik nu afhankelijk van thuiszorg."
Mevrouw Berends zit sinds zes jaar in een rolstoel en kan daardoor minder dan ze eigenlijk zou willen. “Ik leerde toen dat ik de regie uit handen mocht geven, want het huishoudelijk werk kon ik niet meer volhouden en mezelf douchen en aankleden lukte ook niet meer. Ik mis namelijk mijn linker heup en kan niet lang staan. Op een gegeven moment dacht ik: laat een ander nu maar voor je zorgen, want je hebt genoeg gewerkt.”
Een vriendelijk gezicht
Mevrouw Berends krijg nu dagelijks thuiszorg. “Die stap om hulp te accepteren vond ik erg lastig, maar wat vind ik het fijn dat er nu iedere ochtend een vriendelijk gezicht van een Verzorgende verschijnt. Ik zet altijd een kopje koffie met een plakje koek voor de dames klaar en dat vinden ze geweldig. Meestal ben ik een van de eersten, want ze weten dat ik vroeg opsta. Ik moest eerst wel even wennen aan al die hulp, maar ik vind het nu heerlijk dat ze me helpen.”
“Ik bespreek met de Verzorgenden wat ik kan en wat ik zelf wil doen, want dat vind ik belangrijk.”
'Wat kan ik nog zelf doen?’
Mevrouw Berends staat positief in het leven. “Ik bespreek met de Verzorgenden wat ik kan en wat ik zelf wil doen, want dat vind ik belangrijk.” De vloer maakt mevrouw eens per week zelf schoon. “Ik rol dan in mijn rolstoel door de kamer heen en haal met een natte dweil het stof van de vloer. Daarnaast maak ik mijn bed op, ik doe de afwas en haal een doekje over de tafel heen.” Toen thuiszorg in beeld kwam, was mevrouw bang dat ze deze werkzaamheden niet meer kon doen. “De dames stimuleren me juist om zoveel mogelijk zelf te blijven doen. En wanneer het even niet lukt, dan helpen ze me met heel veel liefde.”
Leuke bezigheden
Door een stukje uit handen te geven, heeft ze de regie ook weer teruggepakt, zegt ze met een glimlach. “Ik heb nu veel meer tijd voor leuke bezigheden. Mijn hobby’s zijn breien, appen met de kleinkinderen, lezen, rummikuppen en koffiedrinken met de dames van de Katholieke Bond.”
Eén van de lessen die mevrouw in de afgelopen jaren heeft geleerd is dat ze nooit haar gevoel moet negeren. “Ik praat veel met de dames van de thuiszorg over wat ik moeilijk vind en wat mijn worstelingen zijn. Want als ik die negeer, dan doe ik mezelf tekort. De afgelopen jaren heb ik mezelf echt leren kennen; wat kan ik en wat wil ik nog zelf doen. Hier kan ik goed met de Verzorgenden over praten en dat vind ik erg belangrijk.”
Mevrouw is dankbaar voor de thuiszorg. “Met kerst geef ik alle Verzorgenden een mooi cadeautje. Gewoon een kleinigheidje om te laten zien hoe blij ik met ze ben.”