Mevrouw Meendering woont sinds maart 2021 in Kloosterheerd. Ze koos voor het woonservicecentrum, omdat haar lichamelijke conditie achteruit is gegaan. “Ik kan nog veel zelf, maar als je ouder wordt, gaat niet alles meer zoals je graag wilt.”
In de winter van 2020 beseft mevrouw Meendering dat het haar niet lukt om het huis waar ze dan woont, nog langer zelf te onderhouden. “Mijn vriend stierf een paar jaar geleden en dat heeft veel met mij gedaan. Plotseling was ik weer alleen, hij was de tweede partner die ik verloor. Toen merkte ik al gauw dat het huis te groot voor mij was. Ik kan nog veel zelf, maar als je ouder wordt, gaat niet alles meer zoals je graag wilt.”
‘Ik wilde zorg dicht bij huis’'
Door corona verergert het gevoel van eenzaamheid bij mevrouw Meendering. “Ik zat thuis, want ik kon nergens heen. Ik was moe en keek alleen nog maar door het raam naar buiten. Het lukte me niet om in beweging te komen. En ik wilde niet steeds een beroep op mijn kinderen doen, want die hebben hun eigen leven. Ik besloot toen om samen met mijn schoondochter naar een appartement te kijken. Ik wilde kleiner wonen en zorg dicht bij huis. We hoorden toen van woonservicecentrum Kloosterheerd en zijn daar gaan kijken.”
Samen koffiedrinken
Mevrouw Meendering woont nu een aantal maanden in Kloosterheerd. “Ik moest hier enorm wennen, want je hebt ineens een kamer met een douche in plaats van een groot huis. Maar ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt. En ik vind het fijn dat ik nu dagelijks even contact heb met bewoners en verzorgenden. Dat doet mij goed!”
Toch wil ik datgene dat ik zelf nog kan doen, zelf doen.
In Kloosterheerd houdt mevrouw Meendering zelf de regie in handen. “Ik was altijd een bedrijvige vrouw en deed alles zelf, maar mijn lichamelijk conditie laat dat niet meer toe. Toch wil ik datgene dat ik zelf nog kan doen, zelf doen. Zoals bijvoorbeeld douchen. Het gaat erg langzaam, maar ik heb daar nog geen hulp bij nodig. Wijkverpleegkundige Beate zegt: ‘Hoe u het doet, geeft niet’. Het is al lang knap dat ik het zelf nog kan doen. Maar het is fijn om te weten dat ik hulp kan krijgen wanneer het mijzelf niet meer lukt.”
Leuke contacten
Mevrouw Meendering loopt regelmatig een rondje over de gang. “Ik probeer dan contact te maken met de andere ouderen. Inmiddels heb ik al een paar leuke mensen ontmoet. We drinken samen koffie in de grote zaal, doen een spelletje of gaan even op het bankje in het park zitten. Ik hoef me niet te vervelen, want er zijn hier verschillende activiteiten voor de bewoners.”
Kloosterheerd staat midden in het centrum van Ter Apel. Dat biedt mevrouw Meendering de mogelijkheid om zelf haar boodschappen te halen. “Het centrum is hier recht tegenover, dus lekker dichtbij. Ik haal elke week een lekker broodje bij de bakker, want ik heb ervoor gekozen om nog wel zelf mijn boterham te smeren. Maar ’s middags wordt er voor de bewoners gekookt en staat er een lekkere warme maaltijd voor mij klaar.”
Sinds het wonen in Kloosterheerd is mevrouw minder eenzaam. “Ik kan de stilte weer aan en ik voel me veel beter. Het is fijn om nu mensen om me heen te hebben en dat doet me goed. Zelfs mijn kinderen zeggen: ‘Moeder is weer helemaal opgeleefd’.”