Mevrouw Nieborg-Oosterhuis (75) verloor twee jaar geleden haar man. Ze deden alles samen. Hij was haar maatje en mantelzorger. Zorggroep Meander helpt mevrouw nu bij het aantrekken van haar steunkousen en ze krijgt hulp bij het vervangen van haar stomazakje. Maar het meest knapt ze op van een kopje koffie en even samen kletsen met de verzorgende.
In 2016 wordt de man van mevrouw Nieborg-Oosterhuis erg ziek. “Hij vertelde dat hij buikpijn had en ging naar de huisarts. Al gauw bleek dat hij darmkanker had en werd er een stuk van zijn darmen afgehaald, maar mijn man bleef buikpijn houden. In 2019 zakte hij in elkaar en overleed. Zijn aneurysma was gescheurd, waarschijnlijk had dit met zijn buikpijn te maken. Ik mis hem enorm, want hij was een heel lieve man. We deden alles samen en hielpen elkaar. Toen ik in 2017 een stoma kreeg, wilde hij direct leren hoe hij een stomazakje kon vervangen. Hij wilde niet dat het een belemmering werd voor onze vakanties. We gingen namelijk vaak met de camper rondtoeren. Wat hebben we samen een geweldige tijd gehad! Hij was mijn maatje en mantelzorger.”
‘Het geeft me een gerust gevoel dat ik de wijkverpleegkundige kan bellen’
Na het overlijden van haar man helpen de verzorgenden van Zorggroep Meander haar bij het vervangen van haar stomazakje. “Ik ben zelf erg ziek geweest en heb sinds een paar jaar een stoma. Daar helpen de verzorgenden mij nu bij. Ik ken ze inmiddels allemaal bij naam; Josine, Josefien, Gerda, Thea, Anja, Petra, Maaike en Annelies. Het zijn stuk voor stuk geweldige dames. Ik heb hier op tafel speciaal voor hun een bakje met bounty’s staan. Als ze naar de volgende klant gaan, mogen ze er een uit pakken. Ik vul hem regelmatig bij!”
Het aantrekken van steunkousen en het vervangen van het stomazakje, vindt mevrouw Nieborg-Oosterhuis maar een lastig iets. “’s Ochtends en ’s avonds komt er een verzorgende bij mij thuis en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik vind het moeilijk om mijn steunkousen zelf aan te trekken, dat lukt mij niet meer. En het vervangen van het stomazakje vind ik zelf erg lastig. Het geeft een gerust gevoel dat ik altijd kan bellen wanneer het stomazakje vervangen moet worden. Ze zijn er ook vrij snel, niet direct, maar ik weet dat ik niet de enige ben die hulp nodig heeft. Ik vind het fijn om te weten dat ze er voor me zijn wanneer er iets is. Ik vind hun manier van benaderen fijn. En als ik mij zorgen maak, kan ik daar met ze over praten. Het is ook niet zo dat ze binnenkomen en direct weer weggaan. De dames maken even een praatje met mij en gaan daarna weer verder. Met een bounty!”
Het dagelijkse bezoekje van de verzorgende draagt voor mij bij aan een stukje leefplezier.
Leefplezier
Ondanks het overlijden van haar man, lukt het mevrouw om toch weer te genieten van de kleine dingen in het leven. “Ik pak vaak even de iPad en speel dan het kaartspelletje Patience of Wordfeud. Soms hoor ik ineens ‘ping’ en dan weet ik dat één van mijn kinderen of kleinkinderen een woordje heeft gelegd.” Ook komt haar 23-jarige kleindochter af en toe even bij oma kijken. “We denken erover na om samen naar Spanje te gaan, maar ik weet niet hoe ik het dan met mijn stoma moet doen. Ik heb wel gehoord dat er daar mensen zijn die me kunnen helpen, maar hoe dat precies zit wil ik nog uitzoeken. Het lijkt me erg leuk en het is even weer iets anders dan spelletjes op de iPad spelen. Desondanks heb ik gemerkt dat ik goed alleen kan zijn. Ik mis mijn man nog elke dag, maar ik heb mijn leven weer opgepakt en dat had hij ook zo gewild. Het dagelijkse bezoekje van de verzorgende draagt voor mij bij aan een stukje leefplezier.”