Als meneer Dodde (67) in het najaar in zijn tuintje bezig is, grijpt hij ineens naar zijn been. Hij denkt aan zweepslag, omdat hij dat eerder heeft gehad. Toch is deze pijn anders. “In het ziekenhuis bleek dat ik een acute vaatafsluiting had.”
De buurvrouw van meneer Dodde schakelt de huisarts in en die ziet direct dat het foute boel is. “Hij gaf me morfine en belde een ambulance. In het ziekenhuis werd ik met spoed geopereerd.”
“Hoe zou de Wijkverpleegkundige dat gaan doen?”
Na een aantal operaties had meneer Dodde een grote open wond. Elf dagen later krijgt meneer Dodde te horen dat hij naar huis mag. “Dat vond ik spannend, omdat het zo’n enorme open wond was, die ze in het ziekenhuis vier keer op een dag verzorgden. Wie moest dat nu doen? Maar de arts stelde me gerust: het ziekenhuis had de wijkverpleging ingeschakeld. Die zou het op zich nemen. Eerlijk gezegd had ik er een hard hoofd in. Een open wond is een bron voor bacteriën. Het is belangrijk dat ’ie steriel wordt verzorgd. Hoe zou de wijkverpleegkundige dat gaan doen?”
Pas na zijn eerste thuiservaring met wondverzorging is hij echt gerustgesteld. “De verpleegkundigen werken via een duidelijk protocol. Ze hadden handschoenen aan en ontsmetten de materialen voor ze het verband van mijn onderbeen haalden. Dat deden ze keurig.”
Het was een enorme opluchting dat de wijkverpleging de wondverzorging overnam
Na een tijdje constateert meneer Dodde dat het verband eindelijk niet meer doorlekt. “Dat was een goed teken, legde de Verpleegkundige uit. Op een gegeven moment vond ik dat de wondverzorging wel teruggeschroefd kon worden naar één keer per dag. Dit verzoek hebben ze in het team besproken en ze waren het met me eens.”
Erg gezellig
Meneer Dodde moest in het begin wel erg wennen aan al die dames die zijn wond verzorgden, geeft hij aan. “Ik woonde alleen en ineens had ik – meerdere keren per dag – deze vrouwen over de vloer. Het was een hele drukte, maar het wende snel en ik vond het erg gezellig.” De Verpleegkundigen vertellen hem dat hij een van hun jongste cliënten in de wijk is. “Het beeld dat veel mensen van wijkverpleging hebben, is dat het voor oudere mensen is. Maar gelukkig mag je er ook gebruik van maken wanneer je jonger bent en tijdelijk zorg nodig hebt. Kort en goed: ik ben heel blij dat deze mogelijkheid er was.”
Handschoenen aan
Al op dezelfde dag dat meneer Dodde thuiskomt, zoekt de Wijkverpleegkundige hem op. “Ik overhandigde haar de papieren die ik van het ziekenhuis had meegekregen. We bespraken samen welke zorg ik nodig had en wat ik zelf kon doen. Ze bekeek mijn wond en verzekerde me dat de wijkverpleging veel ervaring had met wondverzorging. Ik hoefde mij geen zorgen te maken, het kwam goed.”